Na een goede stevige nachtrust werden we woensdagmorgen snel gewekt. Kitty zou met Jen meegaan naar de vrouwenkliniek, Jen werd met spoed verwacht en moest er binnen een half uur zijn. Dat lukte echt niet dus is ze alleen gegaan. Er was s’nachts niet meer sneeuw bijgekomen dan de 2 cm sneeuw die er lag. Na het ontbijt zijn we samen begonnen aan het sneeuw vrij maken van de oprit. Na 1,5 uur was de 200m2 eindelijk schoon, gelukkig kregen we op het laatst de hulp van een lekker zacht zonnetje hetgeen de klus een stuk aangenamer maakte. Na een kop hete chocomel zijn we weer goed en relaxend op temperatuur gekomen.
Donderdagmorgen hebben we lekker uitgeslapen nou ja tot 10.00 uur. Na een lekker ontbijt zijn we naar de Flowerfactory gegaan. Dat was dus geen bloemen fabriek (wat wel de letterlijke vertaling is) maar een groothandel die gespecialiseerd is in decoratie en natuurlijk ook fotolijsten. De amerikaanse smaak verschilt wel veel van de nederlandse, het assortiment is voor de nederlandse markt absoluut niet interessant. Hierna zijn we nog naar de winkel terug geweest waar kitty zondag haar bloes had gekocht, bij thuiskomst bleek dat de beveiligingslabel niet verwijderd was. Wat opzich weer verklaarde dat er bij diverse winkels waar we binnen gelopen zijn de alarmbel afging, maar niemand keek ernaar dus wij dachten dat het niet om ons ging. Hierna zijn we met Jen nog naar de vrouwenkliniek gegaan voor een extra kontrole van haar bloed. Na Jen thuis afgeleverd te hebben zijn Kitty en ik doorgereden naar de Giant voor aanvulling van de boodschappen. En inmiddels is ook de nieuwe digitalecamera gearriveerd. Na enig spelen weten we ook weer hoe deze werkt, en hebben we hem direct in gebruik genomen.
Vrijdagvoormiddag heb ik Kitty bij de kapper afgeleverd zodat ze er zondag ook weer enigzins toonbaar mee naar huis kan. S’avonds zijn we uit eten gegaan bij een echte amerikaanse hamburger bakker, de orginele stichter van deze zaak heeft de eerste echte hamburger uitgevonden. Een echte hamburger van ruim 400gr daar doe je wel even mee, voor dat je die zware jongen hebt verwerkt ben je bekaf. Een toetje ging er ook niet meer in. Ook mag je de portie frites niet onderschatten, nu berijp ik waar al die ( op z’n zachtst gezegd) stevige amerikanen vandaan komen. In mijn omgeving ken ik maar 1 persoon die kwa omvang ook maar enigzins in de buurt kan komen. En hier lopen ze met bosjes rond. Afijn toen we ons nederige buikje vol hadden zijn we met gezwinde spoed nog een computertje wezen kopen want die waren voor amerikaanse begrippen spotgoedkoop, en dus voor ons ivm de wissel koers nog veel interssanter. Met professionele hulp van mijn zoon en schoondochter deze computer maar direct klaar voor gebruik gemaakt. Wat eigenlijk betekende dat er voor mijn doen een heleboel goedbedoelde 60 dagen proefprogramma’s af gegooid konden worden. Waarna direckt begonnen kon worden met het instaleren van microsoft 2007, welliswaar de engelse versie maar dat is alleen maar goed om mijn engels een beetje op tehalen.
Zaterdag slecht geslapen van de spanning of het nog wel zal lukken om de installatie op tijd klaar te krijgen, want zoals altijd gaat er toch nog het een en ander fout. Microsoft 2007 neemt namelijk niet alles wat in oudere programma’s is gemaakt automatisch over, dat bleek toen we acces 2003 bestanden zijn gaan overzetten naar die betreffende acces 2007. Maar eerst s’morgens even richting Lodi. Dat is weer zo’n gigantische amerikaanse outletstore. Het grote verschil met nederland is dat hier de huidige collecties tegen outlet prijzen zijn te krijgen, in nederland zijn het meestal produkten die uit de collectie zijn of gaan. Na enige uren winkel in en uit te zijn gegaan zijn we maar bij Subway een broodje gaan eten (een footlong ging er wel in (ongeveer 30 cm lang). Na thuis weer even aan de software gesleuteld te hebben moesten we toch nog een keer de River Tree kerk opzoeken. Er gaat wel wat uit van deze amerikaanse presentatie van het geloof, met liveband en videopresentatie. Het viel ons op dat er een zeer ongedwongen sfeer hing, de mensen zagen er gewoon uit (geen zondagse pakken en jurken.(ik voelde mij enigzins opgelaten met mijn colbertje overhemd en stropdas) We hebben de beide keren alles zeer goed kunnen overzien omdat we de dienst van uit de regiekamer hebben mogen volgen. Niels is n.l. een van de geluids - licht-/computermensen. Jen werkt partime in de bibliotheek van de kerk omdat zij schrijfster is. (en voor haar ongeluk enige tijd geleden heeft gewerkt als producer van boeken en muziek). Inmiddels was het alweer ruim half 8 en kregen we toch wel wat honger, voor de laatste keer had Kitty dus maar weer eeen hollandse pot gekookt, en met name voor Niels natuurlijk, want dat krijgt ie niet iedere week. Maar eerlijk is eerlijk Jen doet erg haar best om ook de hollandse pot te leren koken, en niet te vergeten de hollandse taal. Zij is erg leergierig. Zaterdagavond is het hier amerikaans footbal kijken, dat kan de hele avond duren. Ik vond het niet erg alhoewel ik van de spelrgeles geen snars snapte. Maar na uitleg van de regels ging het toch aardig lukken. Voetbal bij ons kan soms grof zijn, maar onze ruwste spelers zijn nog maar doetjes bij deze beren van heren. Maar de installatie van de programma’s was nog niet geheel rond. Dus met frisse moed maar weer verder en eerst de probleempjes met acces opgelost.
Het is niet erg laat geworden maar toch vielen de oogjes dicht. Dan maar naar boven waar moeders al onder de warme wol lag, nou ja het is niet bepaald koud hier dus was het een lakentje. Dat ziet er dan ook wel aantrekkelijk uit om snel aan te schuiven. Toch beter als achter dit stomme kastje. Ik begin steeds meer zin krijgen om met dit ding te spelen (computer). Er zijn natuurlijk altijd mensen die een dubbele moraal in deze zin zien. Gisternacht kreeg ik er pas erg in dat we nog maar een nacht hier in de chinesekamer zouden slapen. De tijd is omgevlogen en nu is het alweer zondag en helaas weer tijd voor vertrek, jammer want we begonnen nu pas echt aan onze schoondochter te wennen. Wij zijn erg blij voor Niels dat hij Jen heeft leren kennen en met haar is getrouwd, volgens ons passen ze erg goed bij elkaar. Ze hebben samen een nieuwe weg ingeslagen en zijn erg gemotiveerd om het samen lang goed en gezellig te hebben. Een hele geruststelling voor ouders. Ons laatste klusje was samen met Jen een oer hollandse poffertjes maaltijd te maken. Het pakken ging erg snel, en omdat er nog wat tijd over was zijn we nog een rondritje wezen doen in Downtown Canton. De grote gebouwen en lege straten op zondag doen erg kil aan. Dat is in ons kikker landje, welke stad je ook neemt wel anders. Op naar het vliegveld waar we aan onze trip naar huis gaan beginnen. Op het vliegveld werd ik wel erg voorzichtig want de heenreis nog vers in het geheugen bracht toch nog wel wat wantrouwen in mij naar boven. Tot aan de balie voor het inschecken ging het goed, fijn de tickets werden geprint.......... of toch niet. Nee dus want zoals bekent zijn op de heen reis ergens bij de overboekingen alle reseveringen voor ons geannuleerd. Nee he hebben we dat weer. We hadden de afgelopen week voor de zekerheid de centrale boekingen was US airways gebeld en gevraagd of alles voor de terugreis nog goed was en hiervan de telefonische bevestiging ontvangen. Dus bellen en ja hoor we mochten mee en een halfuur later hadden we de tickets in handenen konden we naar de customs. We vlogen met US aiways dus waren we weer het haasje, na bijna alles uit gedaan te hebben en na de electonische controle kregen we nog een manuele behandeling.
Wat op zich niet erg was, alleen had ik liever de dame gehad die Kitty aftaste, dan die opgeblazen bullebak die ik weer trof. We waren lekker optijd, na een half uurtje wachten mochten we boarden, dit was 5.30 uur we zouden nl om 6.00 uur vertrekkken (gewijzigde tijd, orginele tijd was 6.24), lekker een keer optijd. Jan wat schrijf je nu weer, op tijd! Ja we gingen op tijd naar de startbaan alleen mochten we niet opstijgen er waren problemen met de vluchtroute dus terug naar de parkeerplaats alwaar we te horen kregen dat we ongeveer 25 a 45 min moesten wachten alvorens we mochten vertrekken. Gelukkig werden dat maar 20 min. Eindelijk in de lucht. De vlucht naar Philadelphia duurde slechts 55 min en waren dus gelukkig optijd voor onze volgende vlucht van 8.25 uur naar Brusssel. Op de luchthaven van Philadelphia angekomen werden we afgezet op de pier van US airways Expresse, Dat was Pier F, wie het vliegveld kent weet dat dat een pokke eind weg is naar pier A gate 20. Gelukkig was er een shuttle die ons naar pier A bracht, en dan restte ons alleen nog gate 20 te zoeken wat eigenlijk vrij snel was gebeurd. Hier zagen we dat er een nieuwe vluchttijd was nl 9.10uur dat gaf ons mooi de gelegenheid omvan onze laatste dollars een hapje japansekip naar binnen tewerken.
Na nog 10. minuten wachten mochten we om 8.30 uur boarden. Dat ging een keer lekker volgens plan. Iedereen aan boord en dan........ niks vliegen staan blijven er was een passagier ziek geworden en de amulance werd opgeroepen dokter erbij ( regels van de luchtvaart piepers). De man mocht niet verder vliegen dus de bagage moest eruit. Om het nu maar kort te houden om 10.30 uur gingen we vliegen. En nu 02.10uur vliegen we nog. Tot op heden nog geen motor uitgevallen dus heb ik nu inmiddels enig voorzichtig vertrouwen dat het nog wel even door zal gaan. Wel zo handig als je midden boven de atlantische oceaan vliegt. Want zwemmen dat resterende gedeelte leek me toch niet zo’n goed idee, los van het koude water en of we de crash zouden overleven. Maar je zult het niet geloven we zijn redelijk en zonder al te grote vertraging in Brussel aangekomen, het vliegtuig uit ging erg snel. De bagage oppikken is weer wat anders, binnen enkele minuten was onze eerste koffer van de band. Maar de tweede duurde ruim een half uur. En we hadden nog geluk want van een reisgenote duurde het nog 20 minuten, zij mocht met ons mee terug rijden. Ze woont in een plaatsje ongveer 30 km van ons vandaan. Anders moest ze met de trein, wat een hoop tijd kostte en voor ons een kleine moeite was.
